اتیسم چیست ؟ (1)

اتیسم نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سه سال اول زندگی بروز می کند . علت اصلی اختلال ناشناخته است و در پسران شایعتر از دختران است .

وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبک زندگی و تحصیلات والدین نقشی در بروز اتیسم ندارد . این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر می گذارد . کودکان و بزرگسالان مبتلا به اتیسم در ارتباط کلامی و غیرکلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به بازی مشکل دارند . این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری وجود دارد . در این افراد حرکات تکراری ( دست زدن ، پریدن ) و یا مقاومت در مقابل تغییر دیده می شود و ممکن است در حواس بینائی ، شنوائی ، لامسه ، بویایی و چشایی نیز حساسیتهای غیرمعمول نشان دهند . هسته مرکزی مشکل در اتیسم ، اختلال در ارتباط است .

برخی از علائم و نشانه ها که می تواند هشداری برای والدین ویا متخصصین باشد عبارتند از:

ü      فقدان غان و غون کردن تا 1 سالگی

ü      فقدان گفتن یک کلمه تا 16 ماهگی

ü      فقدان جمله ی 2 کلمه ای تا 2 سالگی

ü      پاسخ ندادن به نام زمانی که مورد خطاب قرار می گیرد

ü      ضعف در مهارتهای اجتماعی

ü      تماس چشمی ضعیف

ü      ضعف و نارسایی در کاربرد درست اسباب بازی ها

ü      رابطه ی یکنواخت و بدون تنوع با ابزار، اشیا و اسباب بازیها

ü      فقدان خنده، لبخند ویا نارسایی در ابراز عواطف و هیجانات مثبت

ü      لذت نبردن از در آغوش گرفتن

ü      فقدان تعامل با کودکان دیگر در بازی

ü      ناتوانی در ارائه یک ژست و حالت بدنی هنگام خوشحالی، ناراحتی و یا اشاره کردن به چیزی

ü      داشتن خواهر یا برادری در طیف اختلال اتیستیک