اقدامات لازم در کار با کودک دارای حس لامسه تندکار

اقدامات لازم در کار با کودک دارای حس لامسه تندکارالامسه تندکار
الف) آنچه والدین باید انجام دهند
قبل از ایکه درمانگر کا رش را آغاز کند بایستی والدین کودک به منظور نحوه ی رفتار صحیح با کودک مورد مشاوره قرار بگیرند. رفتار های بجا، به موقع و مناسب والدین فرآیند درمان را تسهیل خواهد کرد.رفتارهای زیر از جمله اندک مواردی است که می توان به والدین توصیه نمود.
-1از پوشیدن لباسهای زبر، خشن و سنگین به کودک خودداری نمایید.
-2درجه حرارت هتاق کودک را معتدل نگه داشته به ویژه خیلی گرم نباشد.
-3از لیف و حوله ی ملایم برای شستشوی کودک استفاده شود و همچنین از برس و شانه ی نرم.
-4به آرامی و با فشار آب کم و دمای مناسب کودک را استحمام نمایید.
-5از بغل کردن و فشردن زیاد کودک اجتناب نمایید.
-6جای خوابیدن کودک از حیث میزان فضا، جنس لوازم خواب مناسب باشد.
-7این کودکان به دلیل همین حساسیت بیش از اندازه ممکن است زیاد در خواب غلت بزنند
ب)آنچه درمانگر باید انجام دهد
-1در آغاز درمان ، درمانگر باید کودک را آزاد بگذارد تا به بازیهای مورد علاقه اش بپردازد. او ممکن است با اعضائ بدنش بازی کند یا در فضا های غیر طبیعی بنشیند.این آزادی به کودک اطمینان و قوت قلب می بخشد و رابطه ی او را با درمانگر نیز تسهیل می نماید.
-2درمانگر باید تماس لمسی خود را با کودک از آنچه کودک به آن علاقه دارد آغاز نماید. فعالیت هایی مثل نوازش کردن گونه ، سر، پیشانی و به تدریج انجام تحریکات ملایم سایر قسمتهای بدن
می تواند مفید باشد. گاهی ممکن است لازم باشد درمانگر ضمن تمرکز بر روش درمان حسی در پیش گرفته شده از موسیقی یا استفاده از روشهای رفتاری و تشویقی برای اثر بخشی روش حسی کمک بگیرد.
-3هم چنانکه درمانگر تحریکات لمسی و ملایم بر روی هر نقطه ی بدن کودک را انجام می دهد می تواند از کودک بخواهد تا نام هر قسمت از بدن را نیز بگوید.
-4در این مرحله درمانگر بهتراست از تحریکاتی که توسط خود او بر روی کودک انجام می شود فاصله گرفته و از برخی محرکهای خارجی و یا ابزاری خاص برای تحریک کودک نیز استفاده نماید.
تمرینات رفع حساسیت تا جایی باید ادامه یابد که کودک در مقابل محرکهای لمسی گوناگون واکنش طبیعی نشان داده و در مرحله ی بعد وارد فرآیند ادراکی شده و به تمیز و ادراک محرکهای لمسی گوناگون بپردازدُ

اقدامات لازم برای درمان اختلالات حس شنوایی

آنچه والدین کودک باید به آن توجه نمایند:
    مکان زندگی کودک باید آرام و ساکت و بدون سر و صداهای زیاد وشلوغی وترافیک باشد.
    صداهای بلند غیر قابل پیش بینی حتی الامکان باید از محیط کودک حذف گردد.
    فضا نباید آنقدر بزرگ و خالی باشد که صدا در آن پژواک داشته باشد.
    از بردن کودک به فضاهای شلوغ، بازار،سینما و... خودداری شود.
    اگر قرار است صدایی در محیط ایجاد شود قبلا به کودک اطلاع داده شود
    بر سر کودک فریاد نکشید.
او را وادار به سرعت زیاد، دویدن و یا چرخش های ناگهانی نکنید
آنچه درمانگر باید انجام دهد:
    در ابتدا فضایی آرام وبدون سر و صدا را برای کودک ایجاد کرده تا او با آرامش و اعتماد به محیط، وارد اتاق شود و فعالیتش را آغاز نماید.
    از آنجا که کودکان اتیستیک با انجام برخی رفتارها و به ویژه تولید صداها سعی می کنند تا نسبت به صداهای بیرونی کر شوند در ابتدا درمانگر سعی نماید تا این رفتار ها را حداقل به طور نسبی در کودک کاهش دهد.
    پس از اینکه درمانگر توانست رابطه ی  توام با اعتماد و آرامش را با کودک ایجاد کند.تحریک شنیداری را با زمزمه شروع می کند. درمانگر به تدریج زمزمه ها را تبدیل به ه جاها و آواهای معنادار و خواندن لالایی های ساده تبدیل می کند
    به تدریج درمانگر باید کودک را نسبت به منبع ایجاد صدا آگاه نماید.برای جلب توجه کودک به منبع صدا نیز تمیز صداهای مختلف می توان موسیقی مورد علاقه ی را 2 دقیقه پخش کرد بعد 10 ثانیه متوقف نموده دوباره 5 دقیقه پخش کرد و 10 ثانیه متوقف نمود. به تدریج درمانگر باید منبع صدا را از خود به سمت سایر محرکها،صدا را از سمت ساده بودن به سمت مرکب بودن، از . آهستگی به سمت بلندی،از ملودیک بودن به سمت ریتمیک بودن و از زیر بودن به سمت بم بودن سوق دهد. پس از تعدیل حسی کودک در مقابل محرک های شنیداری مختلف محیطی باید از ساده به دشوار به آموزش تمیز حس شنیداری در کودک پرداخت.

مشکلات ارتباطی در کودکان اتیسم
وجود نقص و مشکل در ارتباطات بیانی کودک اتیستیک یکی از معیار های اصلی تشخیص این کودکان می باشد. این کودکان زمانی که از خزانه ی لغات زیادی برخوردارباشند در بیان جملات معنادار دچار مشکل هستند. یکی از تظاهرات زبانی غان و غون است که در کودک نرمال در سنین 5 الی 6 ماهگی آغاز می گردد اما کودکان اتیستیک حتی در یک سالگی فاقد غان وغون هستند البته در چند ماه اول زندگی ممکن است صدا هایی شبیه غان وغون از خود بروز دهند اما به زودی این توانایی در آنها متوقف می شود.  کودکان نرمال در یک سالگی هنگامی که مورد خطاب قرار می گیرند بر می گردند و پاسخ می دهند ویا چیزی را می خواهند با اشاره آن را نشان می دهند اما کودکان اتیستیک دراین زمینه نیزدچار مشکل هستند. یکی دیگر از مشکلات ارتباطی این کودکان نداشتن تقلید است اما در سطوح بالاتر این کودکان دارای پژواگ گویی می باشند که نوعی تقلید می باشد که شامل تکرار گفته ی دیگران می باشد که ممکن است این تکرار همان لحظه صورت پذیرد یا با تاخیر. برخی از گفتاردرمان ها بر این باورند که این پژواک گویی برای درک گفته ی دیگران صورت می پذیرد و به جای حذف آن می توان در بهبود گفتار کودک از آن بهره برد. در پژواک گویی اغلب با وارونگی ضمیر روبرو هستیم یعنی به جای ضمیر اول شخص مفرد از ضمیر سوم شخص مفرد استفاده می شود ، برای مثال هنگام درخواست آب ، به جای عبارت آب می خواهم می گوید آب می خواهد.50 درصد این کودکان هرگز به تکلم مفید دست نمی یابند. گفت و شنود برای این کودکان سخت و دشوار است، زیرا در فهم ژست های بدنی، تن صدا وایما مشکل دارند. ;

اتیسم چیست ؟ (1)

اتیسم نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سه سال اول زندگی بروز می کند . علت اصلی اختلال ناشناخته است و در پسران شایعتر از دختران است .

وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبک زندگی و تحصیلات والدین نقشی در بروز اتیسم ندارد . این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر می گذارد . کودکان و بزرگسالان مبتلا به اتیسم در ارتباط کلامی و غیرکلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به بازی مشکل دارند . این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری وجود دارد . در این افراد حرکات تکراری ( دست زدن ، پریدن ) و یا مقاومت در مقابل تغییر دیده می شود و ممکن است در حواس بینائی ، شنوائی ، لامسه ، بویایی و چشایی نیز حساسیتهای غیرمعمول نشان دهند . هسته مرکزی مشکل در اتیسم ، اختلال در ارتباط است .

برخی از علائم و نشانه ها که می تواند هشداری برای والدین ویا متخصصین باشد عبارتند از:

ü      فقدان غان و غون کردن تا 1 سالگی

ü      فقدان گفتن یک کلمه تا 16 ماهگی

ü      فقدان جمله ی 2 کلمه ای تا 2 سالگی

ü      پاسخ ندادن به نام زمانی که مورد خطاب قرار می گیرد

ü      ضعف در مهارتهای اجتماعی

ü      تماس چشمی ضعیف

ü      ضعف و نارسایی در کاربرد درست اسباب بازی ها

ü      رابطه ی یکنواخت و بدون تنوع با ابزار، اشیا و اسباب بازیها

ü      فقدان خنده، لبخند ویا نارسایی در ابراز عواطف و هیجانات مثبت

ü      لذت نبردن از در آغوش گرفتن

ü      فقدان تعامل با کودکان دیگر در بازی

ü      ناتوانی در ارائه یک ژست و حالت بدنی هنگام خوشحالی، ناراحتی و یا اشاره کردن به چیزی

ü      داشتن خواهر یا برادری در طیف اختلال اتیستیک